Nos últimos anos, os traballadores e traballadoras vimos como as políticas neoliberais erosionaban sen límites as nosas condicións laborais e o Estado do benestar. Por se non fose suficiente, no primeiro ciclo de educación infantil as organizacións patronais, coa complicidade doutras organizacións sindicais con representatividade no sector, marcaron a senda para seguir en 2015 e, escudándose nunha “estafa-crise” que as/vos traballadoras/é non xeraron, asinaron unha conxelación salarial que establecía as liñas mestras que perpetúan a precariedade laboral na etapa 0-3 anos.
CCOO, como sindicato maioritario no sector, asume a responsabilidade de defender unhas condicións laborais que dignifiquen o encomiable labor que veñen desenvolvendo miles de educadoras/é a cambio dun mísero salario bruto de 837,66 € e un complemento específico de 43,54 €.
→ A pretensión de asinar un novo convenio, tras máis de sete anos de conxelación salarial e dúas de negociación, supón a constatación de que esa folla de ruta patronal empeza a dar os seus froitos. O acordo establece unha remuneración total de 930€ para un colectivo que realiza actividades de docencia na etapa preescolar, que coordina e avalía o proceso de aprendizaxe dos máis pequenos para contribuír ao seu desenvolvemento cognitivo e potenciar as súas habilidades e destrezas. Sinxelamente indignante.
Desde CCOO non entendemos a decisión de UXT de avalar o estancamento da precariedade no sector. Non entendemos que se enchan a boca en defensa do Acordo Estatal de Negociación Colectiva, que establece que ningún convenio estará por baixo dos 1.000 € en 2020, e, ao primeiro de vez, renuncien ao que eles mesmos asinan. Non entendemos que convoquen xornadas de folga para o 8 de marzo contra a precariedade laboral en sectores feminizados e logo acaben agachando a cabeza ante a presión patronal do sector máis feminizado de todos.
Tiñamos unha magnífica ocasión para actuar conxuntamente todas as organizacións sindicais, especialmente con UXT, na procura dun xiro que representase un cambio radical nas condicións laborais de miles de traballadoras.
Pero non tiveron altura de miras. Non souberon interpretar o anhelo de miles de traballadoras/é de dicir basta a unha situación de inxustiza. Preferiron escoitar a voz dunha patronal que só defende perpetuar os seus beneficios económicos á conta de seguir mantendo a precariedade no sector.
Plenamente consciente da dificultade do momento, CCOO decidiu seguir tendo un papel cohesionador das/vos traballadoras/é do sector poñendo en marcha unha resposta contundente en defensa dunhas condicións laborais dignas do século XXI.
Desde o convencemento de que a mobilización é o instrumento que pode representar un punto de inflexión na situación actual, CCOO fai un chamamento ao conxunto de traballadoras/é (independentemente da súa afiliación sindical) para que acudan ás concentracións que a partir do próximo sábado día 11 levarán a cabo en todo o Estado.
